Της Κατερίνας Ακριβοπούλου
Η «συγγνώμη» του Αλέξη Τσίπρα προς τον ελληνικό λαό για τις μετατάξεις ημετέρων στη Βουλή δεν ήταν μια αναγκαία διόρθωση της μισής, όπως κατηγορήθηκε, «συγγνώμης» που ζήτησε η Τασία Χριστοδουλοπούλου, απευθυνόμενη μόνο στους φίλους και τους συντρόφους της.
Όσοι γνωρίζουν καλά τον χαρακτήρα, τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας αλλά και την ψυχοδομή του πρωθυπουργού εντόπισαν ένα ακόμη δείγμα του πυρήνα αυτού που ορίστηκε από το 2012 ως «φαινόμενο Τσίπρα». Δηλαδή, το ισχυρό και κυρίως εγγενές λαϊκό ένστικτο με το οποίο πορεύεται από τα μαθητικά του χρόνια. Ως εκ τούτου, η «συγγνώμη» του -μέσω της συνέντευξής του στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha– έδειξε στην πραγματικότητα την ουσία της δομικής διαφοράς του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη: τη γνήσια λαϊκότητα έναντι της ψυχρής «μανατζερίστικης» αντίληψης που διακατέχει τον πορφυρογέννητο γόνο.
Ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε «συγγνώμη» εξ ονόματος όλων και έναντι όλων
Παρόλο που η τακτοποίηση των «δικών μας παιδιών», όπως αποδείχτηκε από τα στοιχεία που παρουσίασε ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, ελάχιστα αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού αποτελείπαράδοση του κλασικού οικογενειοκρατικού πολιτικού συστήματος με προεξάρχουσα τη Νέα Δημοκρατία, εντούτοις ο Αλέξης Τσίπραςζήτησε «συγγνώμη» εξ ονόματος όλων και έναντι όλων.
Βεβαίως, ούτε ο ίδιος ούτε κανείς άλλος στο επιτελείο του πιστεύει ότι η κίνηση αυτή είναι ικανή να λειτουργήσει καταλυτικά στην πολυπόθητη αναστροφή του κλίματος που επιδιώκουν η Κουμουνδούρου και το Μαξίμου. Κάθε άλλο, λένε με έκδηλη την αγωνία να προλάβουν τον ελάχιστο χρόνο μέχρι τις εκλογές, με κοπιώδη συχνά την προσπάθεια να ξεφύγουν από τις «Σειρήνες» της εσωστρέφειας. Για παράδειγμα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που σε κομματικές οργανώσεις γίνεται «σκοτωμός» ανάμεσα στα μέλη και τα στελέχη όταν ακούγεται η πρόταση να αναλυθούν πρώτα τα αίτια της ήττας και μετά… όλα τα υπόλοιπα!
Η ισορροπία που απαιτεί ο μετεωρισμός ανάμεσα στην ενοχή των μεν, που μπορεί να κρύβει ηττοπάθεια, και την ορμητικότητα των δε, που μπορεί αντιστοίχως να κρύβει άγνοια κινδύνου -τουλάχιστον στα σημεία-, είναι ένα από τα βασικά κλειδιά που είτε θα κλειδώσουν είτε θα ξεκλειδώσουν τη δυναμική που απαιτείται προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να πείσει ότι το πρόγραμμά του υπερτερεί της ΝΔ και ότι ο Αλέξης Τσίπραςέχει έναντι του Κυριάκου Μητσοτάκη -αν μη τι άλλο- το πλεονέκτημα του χαρισματικού λαϊκού ηγέτη.
Παρέλαβε ένα κόμμα του 4% και το μετέτρεψε σε κυβερνητικό φορέα, επιφέροντας έτσι το 2015 την τρίτη μεγάλη πολιτική τομή στη μεταπολιτευτική Ιστορία της χώρας, μετά το 1974 και το 1981. Είναι ο μοναδικός πρωθυπουργός μετά τη Μεταπολίτευση που προέρχεται από τον λαό, καταλύοντας έτσι το εδραιωμένο στάτους των «τζακιών», τα οποία θεωρούν εαυτούς νόμιμους ιδιοκτήτες της χώρας.
Στον αντίποδα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη μετά βίας, ελέω Σαμαρά, πρόεδρος της ΝΔ, περιστοιχιζόμενος από ακροδεξιά δεκανίκια και με εμφανή την αποστροφή του σε οτιδήποτε λαϊκό.
Απενεχοποίηση…
Αυτός είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο δουλεύουν -παράλληλα με το πρόγραμμα- οι στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, αναμοχλεύοντας τα «υλικά» για τη συνταγή της επιτυχίας. Με κεντρική γραμμή την εξωστρέφεια και σύνθημα «πάμε μπροστά», τα «όπλα» στη φαρέτρα διατάσσονται ως εξής.
Καταρχάς, μετά το σοκ της ήττας και τη «ρετσινιά» ότι διέλυσε τη μεσαία τάξη, το Μαξίμου αντιτείνει το επιχείρημα ότι όταν παραλαμβάνεις μια κοινωνία σε συντρίμμια με τον έναν στους τρεις κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας και απώλεια του 25% του ΑΕΠ σε τέσσερα χρόνια, η επούλωση των πληγών δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από τα ασθενέστερα στρώματα.
Ωστόσο, για να μην δημιουργούνται ψευδείς εντυπώσεις, το Μαξίμου αντιτείνει ότι, με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, από το 2009 έως τα τέλη του 2014 συνολικά 800.000 άτομα πέρασαν από τη μεσαία τάξη στο κατώτερο εισοδηματικό κλιμάκιο, ενώ όσοι απέμειναν στη μεσαία τάξη έχασαν το 35,5% των εισοδημάτων τους.
Αντιθέτως, σύμφωνα πάντα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, την περίοδο 2015 συνολικά 130.000 άτομα μετατοπίστηκαν από τα φτωχότερα στα μεσαία στρώματα, ενώ τα εισοδήματα των μεσαίων στρωμάτων φαίνεται να βελτιώθηκαν λίγο (αυξήθηκαν κατά 150 ευρώ ετησίως για τετραμελή οικογένεια).
Τι δείχνουν τα στοιχεία αυτά; Οτι, προφανώς, δεν αποκαταστάθηκαν στα μεσαία στρώματα οι πληγές των πολιτικών της λιτότητας που επιβλήθηκαν την περίοδο 2010-2014, αλλά η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης συντελέστηκε ξεκάθαρα την περίοδο εκείνη.
Κατά την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν κάποια πρώτα μικρά -πράγματι- βήματα για την αποκατάσταση των μεσαίων στρωμάτων. Μετά την έξοδο από τα μνημόνια η κυβέρνηση εντατικοποίησε τις πρωτοβουλίες για την ελάφρυνση των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων.
Εφοδος στην κοινωνία
Η γραμμή του Μαξίμου εστιάζει ακόμη στην εμπέδωση του επιχειρήματος ότι το κοινωνικό πρόταγμα είναι στο DNA του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος σε μια κίνηση ειδικού συμβολισμού επισκέφθηκε το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας προκειμένου να καταδείξει τη μεγάλη διαφορά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος εμφανίζεται στα βίντεο από τις περιοδείες του να συναινεί στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.
«Είναι προφανές», τονίζουν τα στελέχη, «ότι για τη ΝΔ τα εμπόδια δεν είναι τίποτε άλλο από τα δικαιώματα των εργαζομένων, αυτά θέλουν να “σαρώσουν ως οδοστρωτήρες”, όπως, εξάλλου, έκαναν και στο παρελθόν. Είναι όμως επίσης προφανές ότι για τον κ. Μητσοτάκη η επιχειρηματικότητα που θέλει να ενισχύσει είναι αυτή που μετέρχεται την πιο ακραία παραβατικότητα, που κερδίζει με την παραβατικότητά της ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε βάρος των συνεπών εργοδοτών και των υγιών επιχειρήσεων».
Το κεφάλαιο Τσίπρας
Πιο ώριμος από ποτέ ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς «λαβώθηκε» για πρώτη φορά σε εκλογική αναμέτρηση από έναν υποτιμημένο, όπως αποδείχτηκε, αντίπαλο, σταθμίζει πλέον διαφορετικά το ισοζύγιο ανάμεσα στα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της αναμέτρησης, αντιλαμβανόμενος πλήρως ότι το μεγαλύτερο πολιτικό κεφάλαιο αυτή τη χρονική στιγμή είναι το σοκ που έχει προκαλέσει στον ευρύτερο δημοκρατικό κόσμο η επέλαση της Δεξιάς σε όλα τα επίπεδα με όρους ρεβανσισμού και προμετωπίδα τον κυνισμό και την αναλγησία, ιδίως της νέας γενιάς στελεχών της ΝΔ, «που εμφανίζονται σαν ρομπότ να μιλούν ανέκφραστα και χωρίς ίχνος συναισθήματος», επισημαίνουν χαρακτηριστικά οι επιτελείς του Μαξίμου, υπενθυμίζοντας ότι, αντιθέτως, ο Αλέξης Τσίπρας υπερτερεί και στο πεδίο του διακριτικού αλλά αρκούντως διακριτού συναισθηματικού στοιχείου…
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο φύλλο 106 της «Νέας Σελίδας» που κυκλοφόρησε το Σάββατο 15 Ιουνίου 2019.
